Babaannemi memlekete uğurladık....

Hepinizin 23 Nisan Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı Kutlu Olsun, bugün evimizin karşısındaki okulda 23 nisan kutlaması vardı. Emir'in okulu da tatil olduğu için sabah ikisini de oraya götürdüm izlesinler diye eee nede olsa bugün onların bayramı demi ama ...

Bizimkiler ilk başta bir heycan bir mutluluk içinde oraya gittiler ilk iki gösteriyi aynı heycanla izlediler. Ama sonra araya konuşma ve şiir okuma faslı girince sıkılmaya başladılar. Küçük kucağıma hemen atladı birdaha da inmedi. Büyük ise sanki zoraki izliyor gibiydi resmen suratından düşen bin parça derlerya aynı o şekilde bitkin bir şekilde izliyordu. Bende kuzucuklarımın o hallerini görünce baktım ki olmayacak gösteri bitmeden eve döndüm. Bakın buda okul bahçesinde eve dönerken ki halleri nasılda bitkin gözüküyorlar.

...

Konudan konuya atlamış gibi olacak ama dün babaannemi memlekete gönderdik :(((

bana ne kadar çok dokundu, yeri ne kadar çok belli oldu anlatamam, yanımda 17 gün kalmış olsa da resmen ona alışmışız. Dün onu otogara hep beraber ailecek götürdük saat 17.00 da otobüse bindi. Otobüs hareket edince resmen öylece kala kaldım.

Eşim benim üzgün halimi görünce otogardan dönüşte Armadaya götürdü. Biraz kafa dağıtayımda morelim düzelsin diye ama yok hiç zevk alamıyorum. İnanın eşimin teklif etmesine rağmen hiç birşey almak gelmedi içimden oda baktı beni alış veriş kesmiyor en üst kattaki restaurant  bölümüne çıkarıp birer kumpir sipariş etti birer kumpir yiyelim de kafanı dağıt dedi. Çünkü normalde ben kumpire bayılırım ama yok hiç içimden yemek gelmedi resmen boğazıma birşeyler düğümlendi yiyemedim.

Zavallı eşim baktı ki beni hiç birşey mutlu etmiyor hadi eve gidelim de biraz yat belki sana iyi gelir dedi.

Eve döndük ama eve gelince salona girdim onun oturduğu yerlerleri görünce daha bir kötü oldum. Canım babaannem evden çıkmadan önce namazını kılıp çıkmıştı seccade namaz kıldığı yerde katlanmış şekilde duruyor. Tesbihini ise televizyonun üzerine bırakıp gitmiş 'benden hatıra kalsın' diye tesbihi de orada öylece görünce kendimi daha fazla tutamadım salya sümük ağlamaya başladım.

Canım babaannem seni şimdiden özlemeye başladım. Umarım en yakın zamanda yine görüşürüz.

Neyse dostlar ben daha fazla yazamayacağım gözlerim yine sulanmaya başladı. Yazmaya devam edersem yine salya sümük başlayacağım. Hayır ağlama bişi değil açılırım ama çocuklar beni ağlar şekilde görünce onlarda ' anne neden ağlıyon, anne ağlama ' diye ağlamaya başlıyorlar. 

Şimdide size babaannemle birlikte çekindiğimiz birkaç resimle baş başa bırakıyorum.

Hepinize öpücükler....

• Tweet
• Share
• Share
• Share
• Share